Nazwa ośrodka została skojarzona z greckim terminem naturalnym oikos (gr. οἶκος), który oznacza dom. Oikos to także termin nowotestamentalny, odnoszący się do trzech różnych koncepcji: rodziny, jej własności oraz domu mieszkalnego. Oikos ma być właśnie takim miejscem przyjaznym, domem dla tych, którzy przez uzależnienia zatracili zakorzenienie w społeczeństwie.
Do tej koncepcji nawiązuje również łaciński termin reintegracja (z łac. re- 'ponownie’ i integratio 'odnowienie’ od integrare 'odnawiać, odtwarzać’ z integer 'nietknięty, cały’), który dosłownie oznacza odzyskanie obywatelstwa utraconego wskutek zawarcia małżeństwa z cudzoziemcem lub w związku z zawarciem takiego małżeństwa. Integracja jest zjawiskiem społecznym, które wg Słownika Języka Polskiego polega na procesie tworzenia się całości z części. Re-integracja to proces ponowny, jakby wtórny, podejmowany w następstwie wcześniejszego rozbicia tej całości (w sensie indywidualnym - człowieka, w sensie społecznym - wspólnoty czy rodziny). Uzależnienie behawioralne, od alkoholu czy innych substancji psychoaktywnych można w duchu pewnej metafory widzieć jako nieprawy związek małżeński, który domaga się właśnie takiej „reintegracji” – ponownego włączenia chorego do społeczności; stąd też zastosowana terminologia, która z jednej strony coś odsłania (w terminach wartościowo neutralnych), a z drugiej (jako formuła powszechnie nieznana) coś ukrywa. Faktycznie nawet sama nazwa ośrodka nie ma charakteru znamionującego społecznie.